Danke

                      Nicht wissend was mit ihnen ist,
                      sitzen die beiden Alten
                      auf einer Bank nahe dem Bach,
                      der sein vor sich hin plätscherndes Lied
                      dem Gezwitscher vieler Vögel
                      wie in einem Kontrapunkt
                      unscheinbar beimischt.

                      Versunken
                      in eigene, filigrane Welten
                      scheint er ins Leere zu blicken,
                      während sie,
                      aus einer fernen Erinnerung
                      wie zurückkehrend,
                      plötzlich zu sprechen anhebt.

                      Sie erzählt von einem Sommertag
                      aus einer längst vergangenen Zeit,
                      so frisch,
                      als sei es erst gestern gewesen
                      und zaubert,
                      je länger sie so vor sich hin plaudert
                      eine zarte Röte auf seine bleichen Wangen.

                      Er springt plötzlich auf,
                      nimmt sie bei der Hand,
                      umfasst mit der anderen ihre Hüften
                      und sie wirbeln
                      um den blühenden Kastanienbaum,
                      bis ein Kind auf sie zuläuft
                      und ruft, Opa erzähl mir eine Geschichte -

                      Jung und alt dem Leben verbunden
                      über zwei Geschichten, Worte,
                      die vom Leben erzählen
                      und in den Augen des Kindes
                      blühendes Leben erschaffen.

                      © bah, 24.05.2015